1/9/11

Βιβλιοπροτάσεις: "Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά", Jonathan Safran Foer



Νομίζω πως όταν μιλάμε για το "Νέο Μεγάλο Αμερικάνικο Μυθιστόρημα" μιλάμε για λάθος Τζόναθαν. Γιατί με πολύ απλά λόγια, θα έπρεπε να μιλάμε για τον Τζόναθαν Σάφραν Φόερ. Το «Extremely loud and incredibly close» το διάβασα στα ελληνικά γιατί το αγόρασα σε βιβλιοπωλείο-υπερκατάστημα όπου ήταν το μόνο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Το μετάνιωσα, σχεδόν θέλω να το ξαναδιαβάσω και στην αυθεντική του γλώσσα.

Όταν πρωτοδιάβασα  κριτικές για αυτό το βιβλίο, δεν κρύβω πως φοβήθηκα, Αμερικανός που γράφει για την 11η Σεπτεμβρίου, το μυαλό μου γέμισε ευχολόγια, κακά μοιρολόγια και λατρεία για το σημείο της καταστροφής σε μορφή υστερίας. Εγώ ως μη Αμερικανίδα, πριν συνειδητοποιήσω το μέγεθος της καταστροφής ένα απόγευμα που έπινα καφέ στο πατρικό μου, σχεδόν είχα χαρεί από την έκπληξη που έβλεπα κάποιον να τα βάζει με την υπερδύναμη. Μετά ήρθαν τα υπόλοιπα συναισθήματα, η πίκρα κι ο θυμός που χάθηκαν τόσοι άνθρωποι. Φοβήθηκα λοιπόν πως δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ.

Κι όμως μπόρεσα. Αφηγητής ο εννιάχρονος Όσκαρ, που έχασε τον πατέρα του στους Πύργους και προσπαθεί να συνέλθει. Πρωταγωνιστές αυτός, ο μπαμπάς του, ο παππούς και η γιαγιά του, επιζήσαντες του βομβαρδισμού της Δρέσδης, η Νέα Υόρκη. Η θλίψη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού είναι ύπουλη, γεμάτη γλυκιά αφέλεια, αλλά ο Όσκαρ δεν είναι ένα οποιοδήποτε παιδί, έχει τις εμμονές του, την προσκόλληση του στο ντέφι του, φτιάχνει ένα ολόκληρο άλμπουμ με πράγματα που του έχουν συμβεί, κι είναι γεμάτο σκληρά αποκόμματα εφημερίδων, στέλνει γράμματα στον Στήβεν Χόκινς. Ο Όσκαρ αλωνίζει όλη τη Νέα Υόρκη, γιατί βρήκε ένα κλειδί σε ένα βάζο στην ντουλάπα του πατέρα του μέσα σε ένα φάκελο που έγραφε Black κι αποφασίζει να επισκεφτεί όλους τους Μπλάκ της πόλης. Κι έχει έναν παππού που έχασε την λαλιά του στο βομβαρδισμό της Δρέσδης, μια γιαγιά που προσπαθεί να επιβιώσει από τις μνήμες. Γιατί οι πράξεις εκδίκησης πάνω στα κεφάλια αθώων αφήνουν κι αυτές θύματα όπως όλες οι άλλες.

Το διάβασα αχόρταγα, μέσα σε λίγες μέρες, δεν ήθελα να το αφήνω για πολύ. Γιατί πέρα από τον πολιτικό συμβολισμό, από τη Δρέσδη και τη Νέα Υόρκη, ο Όσκαρ Σελ είναι ένας εκπληκτικός λογοτεχνικός ήρωας κι η ιστορία του αξιοδιάβαστη. Όσο για τον αφηγηματικό τρόπο του συγγραφέα, πρωτοπρόσωπη αφήγηση μέσα από τα μάτια ενός 9χρονου, γράμματα σε έναν αγέννητο και άγνωστο γιο (από τον άλαλο παππού) και σε έναν γεννημένο και πολύ αγαπημένο γιο (από την πανταχού παρούσα αλλά και διακριτικά απούσα μητέρα), δεν έχω παρά θαυμασμό. Λίγοι μπορούν να σπάσουν έτσι την αφήγηση κι όμως να μη χάσει τίποτε από την συνοχή και τη φρεσκάδα της.



Υ.Γ. Δεν θέλω να δω την ταινία.

10 σχόλια:

  1. Ακούγεται πολύ καλό και οφείλω να ομολογήσω ότι αν δεν έκανες και την περιγραφή του βιβλίου κι εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να αγγίξω βιβλίο με θέμα την 11/09... Σίγουρα είμαι προκατειλημμένος αλλά φάγαμε πολύ σαβούρα και πολύ υστερία στην μάπα με αυτό το θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος23/11/15, 6:34 μ.μ.

      καλησπέρα, ενδιαφέρομαι για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά δεν μπορώ να το βρω πουθενά, είναι εξαντλημένο από τον εκδότη. υπάρχει κάποιος τρόπος να το αποκτήσω? μπορώ να το αγοράσω ακόμα και μεταχειρισμένο αν είναι σε καλή κατάσταση

      Διαγραφή
  2. Η ταινία θα είναι μια δακρύβρεχτη σούπα κατά 99,9%...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διάβασα πρόσφατα το "Όλα έρχονται στο φώς" μετά από υπόδειξη φίλης μου από Αμερική και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα. http://no14me.blogspot.com/2011/08/blog-post_22.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος1/9/11, 4:01 μ.μ.

    Νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος το καλοκαίρι!!Θαύμασα το πείσμα αυτού του μικρού αγοριού...και δεν το κρύβω ότι κατάφερε να με κάνει να κλάψω(ενώ η μικρή Δανάη ρωτούσε "μαμά,γιατί κλαις?").Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!
    ΥΓ.Αυτό το καλοκαίρι μου έκλεψαν την καρδιά 3 Jonathan...Coe,Frantzen,Foer!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Snowball, άκουσα πως στην ταινία πρωταγωνιστεί η Σάντρα Μπούλοκ. Άρα μάλλον για 100%μελό πάμε....

    Νο14ΜΕ την διάβασα την ανάρτηση και θέλω να το πάρω κι αυτό!

    Συμφωνώ για τους Τζόναθαν, τον Κόοου τον ανακάλυψα κάποια καλοκαίρια πριν, αλλά τόσο ο Φράνζεν -στις Διορθώσεις περισσότερο- όσο και ο Φόερ με συντρόφεψαν καλά τούτο το καλοκαίρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. το εν λόγω βιβλίο το ανακάλυψα πέρσι το χειμώνα και αν δε κάνω λάθος, μόλις είχε κυκλοφορήσει. Θα διαφωνήσω μαζί σας, γιατί βρήκα το όλο εύρημα άκρως υπερβολικό. Κατα πόσο μπορεί ένας 9χρονος να τριγυρνάει μόνος σε μια μητρόπολη και να διαβάζει το Χρονικο του χρόνου (αν θυμάμαι καλα).. Προσωπικά, δε θα το πρότεινα, αν και σε πολλούς φίλους άρεσε. Πρέπει ωστόσο, να σημειώσω, ότι βρήκα πολύ έξυπνη την "αισθητική" του βιβλίου και ενδιαφέρουσα την αντιπαραβολή με τη Δρέσδη, χωρίς να συμφωνώ απόλυτα..
    Υ.Γ. Ελπίζω να μην έγινα ενοχλητικη. Θεωρώ πως η συζήτηση γύρω από ένα βιβλίο μόνο γόνιμη μπορεί να είναι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος23/11/15, 6:33 μ.μ.

      καλησπέρα, ενδιαφέρομαι για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά δεν μπορώ να το βρω πουθενά, είναι εξαντλημένο από τον εκδότη. υπάρχει κάποιος τρόπος να το αποκτήσω? μπορώ να το αγοράσω ακόμα και μεταχειρισμένο αν είναι σε καλή κατάσταση

      Διαγραφή
    2. Δυστυχώς είναι σε διαδικασία "ανατύπωσης" πολύ καιρό τώρα. Δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί. Θα έχω τον νου μου. Το δικό μου αντίτυπο δεν το δίνω. Είμαι κτητική βιβλιόφιλη.

      Διαγραφή
  7. Συμφωνώ απολύτως πως η συζήτηση γύρω από ένα βιβλίο είναι γόνιμη. Κι αλοίμονο αν άρεσαν σε όλους μας τα ίδια βιβλία, νομίζω πως ο κόσμος μας θα ήταν ακόμα πιο βαρετός.
    Εμένα το εύρημα μου άρεσε, κυρίως γιατί υπάρχει συνέχεια η υπόνοια πως κάτι δεν πάει καλά με το παιδί, είτε πως είναι καθυστερημένο, είτε πως είναι ιδιοφυία.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή