9/10/11

Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ


Νιώθω μια αναθεματισμένη κούραση στα κόκκαλα μου, που δε λέει να γιατρευτεί. Νιώθω τα χρόνια μου να βαραίνουν, να γίνονται μια μεγάλη γροθιά, να με γρονθοκοπούν, νιώθω γριά με λίγα λόγια. Μπλεγμένη ανάμεσα στις γενιές της αγίας ελληνικής οικογένειας, βγαλμένη κακιά μάγισσα από το παραμύθι, πάντα κάποιος κάτι έχει να λέει πως δεν έκανα. Θα σας πω τι δεν έκανα, δεν έκοψα ποτέ τον ομφάλιο λώρο μου, δεν μπήκα ή δεν βγήκα από τα καλούπια τους. Και τώρα είμαι μετέωρη, ούτε εδώ, ούτε εκεί, ούτε ανήκω- γιατί δεν μπορώ- ούτε δεν ανήκω- γιατί δεν θέλω, τους αγαπάω. Υπάρχει κανείς που να ανήκει πλήρως στην οικογένεια του, να είναι αναπόσπαστο μέλος της, μάλλον μόνο τα παιδιά, όσο είναι ακόμα παιδιά.

            Θα πω και κάτι άλλο ανίερο, την δική μου οικογένεια, την στενή, στενότατη, με τον άντρα και το παιδί μου, δεν την νιώθω έτσι. Μάλλον γιατί εδώ εγώ βάζω τους κανόνες. Κακά πλάσματα οι άνθρωποι, πάντα κάποιον θέλουν να εξουσιάζουν. Την στενή μου οικογένεια ποτέ δεν την ένιωσα βάρος να με πλακώνει, πάντοτε την ένιωσα χαρά. Αλλά από την άλλη υποψιάζομαι πως για το παιδί μου, αυτή η ίδια οικογένεια σε καμιά δεκαριά χρόνια θα είναι θηλιά, μόνον καθήκον, και ηθικές υποχρεώσεις. Αυτός, όσο κι αν με πονάει, ελπίζω να βρει τα κότσια να ανεξαρτητοποιηθεί. Εγώ έφτασα ως εδώ, τουλάχιστον να μπορώ να ορίζω το σπίτι μου και το παιδί μου, κι ας μην ορίζω τη ζωή μου. Κάτι είναι κι αυτό. Το ένα μου πόδι είναι έξω από τον κλοιό, το άλλο στο δίχτυ. Εκείνος ας σταθεί στα δυο του πόδια μόνος.

6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος9/10/11, 4:15 μ.μ.

    isos ...eleutherotheis!kai esy!!!\
    poios to gnorizei!!!!kaneis
    ektos apo ena zeygari omorfo
    thn pisti me thn elpida

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μακάρι, αγαπώ την οικογένεια μου, και την ευρύτερη εννοώ, απλά η εξάρτηση είναι που με εξουθενώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπως έθεσες κανόνες στην δική σου οικογένεια, θέσε και στην ευρύτερη... Δεν είναι δύσκολο, θέλει απλά να το πάρεις απόφαση, κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο... Να ξέρεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί να σε οδηγήσει στην σύγκρουση αλλά οτιδήποτε και να συμβεί θα σε βοηθήσει να βγάλεις πολύτιμα συμπεράσματα για την ποιότητα των σχέσεων που έχεις...

    Τα έχω κάνει αυτά γι' αυτό σου λέω... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στον "Τρομοκράτη" του Άπνταϊκ που διάβασα πρόσφατα,συνάντησα μια ενδιαφέρουσα μεταφορά για την οικογένεια...Μια φωλιά με αβγά,τα οποία αγγίζονται διατηρώντας ωστόσο την αυτονομία τους.Εγώ προσθέτω ότι τα αβγά ενίοτε σπάνε και τότε η κατάσταση γίνεται ομελέτα.Θέλει τόλμη και δύναμη να κόψεις το λώρο,που είναι αλυσίδα μεν αλλά και αγωγός τροφοδοσίας,συναισθηματικής μα και -για τη γενιά μου σίγουρα!- οικονομικής.

    Φυσικά έχεις δίκιο,οι άνθρωποι είμαστε μικρά κακά πλασματάκια,θέλουμε να εξουσιάζουμε,όμως καμιά φορά επιθυμούμε επίσης να εξουσιαζόμαστε(και όχι μόνο από την οικογένεια).Λοιπόν,δίχτυ αξεδιάλυτο οι οικογενειακές σχέσεις κι εξουσίες,με φανερές και υπόγειες μορφές.Καλά ξεμπερδέματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος11/10/11, 3:38 μ.μ.

    @JohnnyPanic:

    Μου άρεσε πολύ ο τρόπος
    που διατυπώσατε τις σκέψεις σας.
    Εννοείται ότι ταυτίζομαι απόλυτα
    με το σχόλιό σας.

    κ.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μάλλον έχω προτρέψει μια φορά παραπάνω από οτι έπρεπε τον Johnny να ξεκινήσει δικό του ιστολόγιο, οπότε δεν θα το ξανακάνω. Συμφωνώ με την... ομελέτα. Το πρόβλημά μου είναι και η οικονομική (δουλεύω στο μαγαζί της μαμάς εξάλλου) και η συναισθηματική εξάρτηση. Μεγάλο κουβάρι και μάλλον αξεδιάλυτο.

    Υ.Γ. Πολύ μου αρέσει να μεταφράζω μεταφορές από τα Αγγλικά στα Ελληνικά, να το κοιτάξω γιατρέ μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή