15/9/12

Ποιό θα πάρω και ποιό θα αφήσω




             Πριν από κάποιο καιρό η Α., νέα αναγνώστρια του μπλογκ,  με ρώτησε πώς φτιάχνω τη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, να αγοράσω, να βάλω στα προσεχώς τέλως πάντων. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτή η διαδικασία ήταν εντελώς ασυνείδητη, υποθέτω πως σταχυολογούσα τις γνώμες των κριτικών, των φίλων μου, κι  αυτά που έβλεπα στα βιβλιοπωλεία όπου σύχναζα – της γειτονιάς, κεντρικά, εκθέσεις βιβλίου- κι έτσι διάβαζα, εντελώς ατάκτως ερριμένα, σχεδόν διαισθητικά. Ήταν μια άλλη φάση ζωής, που δεν έβγαινα με μια σακούλα με δέκα βιβλία σε κάθε επίσκεψή μου σε χώρο πώλησης βιβλίων, για δυο λόγους, δεν είχα λεφτά για να το κάνω και δεύτερον άμα είχα και δεύτερο αδιάβαστο νόμιζα πως βιαζόμουν με το πρώτο κι έτσι τα βιβλία μου κρατούσαν λιγότερο.
            Κι έπειτα μεγάλωσα, έπιασα δουλειά και σπίτι και οικογένεια (κι αυτή την πιάνεις σαν τα ψάρια, μη νομίζεις). Και απέκτησα πρώτα την κακή συνήθεια να περιδιαβαίνω στα ελληνικά βιβλιοφιλικά μπλογκ κι μετά άνοιξα κι ένα δικό μου. Οι προτεραιότητές μου άλλαξαν τόσο στο διάβασμα, όσο και στη ζωή. Δεν έχω πια χρόνο να κάνω περατζάδα στα βιβλιοπωλεία, όμως έχω ακόμα την ανάγκη για βιβλία. Δεν έχω πια τη διάθεση να διαβάζω μια ευπώλητη σούπα, θέλω όμως κάποια κλασικά βιβλία, ίσως και λίγο δυσκολότερα, να τα διαβάσω με σοβαρότητα κι όχι όπως άλλοτε, μες στον αχταρμά.
           Ο τρόπος που τώρα πια φτιάχνω τη book list μου είναι ο εξής : Για αρχή σημειώνω σε ένα σημειωματάριο όποιον τίτλο μου κινήσει το ενδιαφέρον (η πηγή είναι τα μπλογκς, οι κριτικές, οι φίλοι μου, τα ενημερωτικά mail που μου στέλνουν οι εκδοτικοί οίκοι για την καινούργια τους φουρνιά), έπειτα όποτε έχω κέφι χαζεύω στη biblionet κάποιο από αυτά, σβήνω μερικά, άλλα τα αφήνω με ερωτηματικό, κάποια με αστεράκια. Η λίστα εμπλουτίζεται με βιβλία που πάντοτε ήθελα να διαβάσω ( η τωρινή ας πούμε έχει τον "Παραγιό" του Βάλζερ και "Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου του Γκαίτε) και κάποια από συγγραφείς που ξέρω πως μου πάνε (ας πούμε στη δεδομένη στιγμή ο Auster, ο Delillo και ο Wallace- περνάω μια φιλοαμερικάνικη φάση). Η τελική απόφαση θα παρθεί στο βιβλιοπωλείο, πραγματικό ή εικονικό, πιο συχνά ηλεκτρονικό τον τελευταίο καιρό. Από τα δέκα περίπου βιβλία τη φορά που θα αγοράσω, τα 2-3 θα παραμείνουν στην στάκα με τα αδιάβαστα για καιρό. Μπορεί να τα ξετρυπώσω σε τρία χρόνια, ίσως και ποτέ ( η "Λαγνεία" της Γέλινεκ με περιμένει 5 χρόνια). Κι έτσι αυτή η στοίβα ολοένα μεγαλώνει, και μέσα της κρύβονται και διαμαντάκια, και χαζομάρες της στιγμής, και άλλα ενδιάμεσα βιβλία που απλά δεν ήταν η μοίρα μας να συναντηθούμε. Γιατί όποιος ισχυριστεί πως στη ζωή του θα καταφέρει να διαβάσει όλα τα βιβλία που θα ήθελε, απλά δεν είναι αναγνώστης.



  

7 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15/9/12, 7:15 μ.μ.

    Θα ήθελα να σ ευχαριστήσω θερμά που εκτός από το χρόνο που διέθεσες για να πραγματοποιήσεις αυτήν εδώ την ανάρτηση, διέθεσες και λίγο χώρο σε μια άκρη του μυαλού σου για μένα. Για το κείμενο αυτό που σου είχα ζητήσει...
    Κάπως έτσι λοιπόν διαβάζω κι εγώ. Στην παρουσα φαση με κεντρίζει η ισπανόφωνη λογοτεχνία, ωστόσο πάντα υπάρχουν κάποια βιβλία που θέλω να διαβασω π.χ. Η δίκη, Δόκτωρ Ζιβάγκο, Άννα Καρένινα κ.ά., όπως επίσης και συγγραφείς που θέλω να γνωρίσω (Φουέντες, Σαραμαγκό,Γιόσα, Μουρακάμι...).
    Αγοράζω μέσω διαδικτύου, γιατί μπορώ να βρω βιβλία σε προσφορές και άλλα σε εξαιρετικές τιμές :-)
    Μου αρέσει να αγοράζω βιβλία...προτιμώ να μην ντυθώ, να μη βαφτώ, να μη βγω προκειμένου να έχω δικά μου τα βιβλία που θέλω (κι ας μην είναι αντάξια των προσδοκιών μου στο τέλος τέλος)...

    Εύχομαι κουράγιο σε όλο αυτό που περνάς...Κουράγιο...

    Μια καινούργια αναγνώστρια, Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Σε αυτό συμφωνούμε, το μεγαλύτερο προσωπικό μου έξοδο είναι τα βιβλία, αν τα καλλυντικάδικα περίμεναν από μένα να ζήσουν θα είχαν σοβαρό πρόβλημα. Κι εγώ τελευταία σχεδόν αποκλειστικά μέσω διαδικτύου, λόγω ανάγκης όμως, δεν προλαβαίνω να κατέβω στο κέντρο και τα συνοικιακά βιβλιοπωλεία μου φαίνονται ακριβά.

      Διαγραφή
  2. Θοδωρης Π.15/9/12, 11:06 μ.μ.

    Καταρχάς θαυμάζω την ταχύτητα και τον ογκο των βιβλιων που διαβαζεις. Τι να πουν τα δικα μου 15 το πολυ βιβλια το χρονο, μπροστά στο δικο σου τριψηφιο ετησιο νούμερο...
    Συμπτωματικα, ανοιξα πριν λιγες μερες το ντουλαπι με τα αδιαβαστα και προσεξα οτι τα μαυρα τα σκοτάδια τρωνε απο Σελιν και Σαρτρ μεχρι Εμιλι Μπροντέ. Εδωσα υποσχεση οτι δε θα αγορασω καινουριο υλικο για αρκετό διαστημα γιατι η αγορά του κανοποιεί περισσοτερο το καταναλωτικό μου ενστικτο και την αίσθηση της μελλοντικης καβατζας, παρα τη χαρα της άμεσης αναγνωσης. Εβαλα λοιπον το χερι στα σκοταδια του εν λογω επιπλου και τραβαω..."Λαγνεια" της Γιελινεκ- το αγορασα με φορα μετα την Πιανιστρια της ιδιας, το αγαπημενο μου για το 2011. Το ξεκινησα χθες και μου φαίνεται λιγο πιο στριφνο και εμμονοληπτικο απο την Πιανιστρια, αλλα ειμαι ακομα στην αρχη. Εξαλλου η Γιελινεκ δε φημιζεται για τη γλυκια της προζα... Ειδομεν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Κι εγώ το ξεφύλλισα λίγο αυτόν τον καιρό ( για αυτό και το θυμήθηκα), το άφησα μεν στο κομοδίνο για να είναι πιο κοντά μου, αλλά να το αρχίσω δεν το αποφάσισα. Γλυκομίλητη δεν την λες...

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος18/9/12, 2:57 μ.μ.

    Με σόκαρε το θέμα της Λαγνείας. Η γλώσσα όμως και ο τρόπος γραφής καταπληκτικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή