1/8/16

"Πες μου μια ιστορία", Jeanette Winterson






Η μητέρα μου με ονόμασε Σίλβερ. 
Γεννήθηκα η μισή από πολύτιμο μέταλλο και η μισή από ψεύτικο.

Ένα μαγικό βιβλίο είναι το «Πες μου μια ιστορία» της Τζάνετ Γουίντερσον, από κείνα τα μυθιστορήματα που διατρανώνουν την ίδια την αγάπη για τις ιστορίες, τις συνδέσεις και τις λέξεις τους. Που χρειάζεται να τα διαβάσεις δεύτερη και τρίτη φορά για να καταλάβεις πως σου δείχνουν τον δρόμο.

Οι ιστορίες, η αγάπη, το σκοτάδι, το φως, η ανακάλυψη του εαυτού είναι τα βασικά θέματα του βιβλίου. Πρωταγωνίστρια η μικρή Σίλβερ που μένει ορφανή από την μαμά της. Τον πατέρα της δεν τον γνώρισε ποτέ, ήταν ένας πλάνητας ναυτικός. Στην πόλη βγαίνει ανακοίνωση μήπως κάποιος θα ήθελε να αναλάβει το ορφανό, αλλά κανείς δεν βρίσκει τον λόγο να κάνει κάτι τέτοιο. Τελικά ο κλήρος πέφτει στον τυφλό φαροφύλακα Πίου, που είναι άχρονος και ταγμένος μόνο σε έναν σκοπό.

Στο φάρο η Σίλβερ θα βρει την αγάπη, θα μάθει την συνήθεια, θα ακούσει τον Πίου να της λέει ξανά και ξανά πως οι ιστορίες δεν έχουν αρχή ούτε τέλος, πως η μια μπλέκει στην άλλη και την διαμορφώνει. Εκεί θα δει και το φως. Θα καταλάβει πως τα πράγματα οδηγούν το ένα στο άλλο. Πως αν δεν είχε πεθάνει η μαμά της, δεν θα είχε γνωρίσει την αγάπη του Πίου.

               Για να καθίσουμε έπρεπε να ξεσκονίσουμε τα καθίσματα απ’ το σκοτάδι. Το σκοτάδι κατασκήνωνε στις καρέκλες και κρεμόταν σαν κουρτίνα στην σκάλα. Μερικές φορές έπαιρνε το σχήμα των πραγμάτων που επιθυμούσαμε: ένα τηγάνι, ένα κρεβάτι, ένα βιβλίο. Μερικές φορές, έβλεπα τη μητέρα μου, σκοτεινή και αμίλητη, να έρχεται κατά πάνω μου.
              Το σκοτάδι ήταν μια παρουσία. Έμαθα να βλέπω μέσα του, έμαθα πώς να το διαπερνώ, έμαθα να βλέπω το δικό μου σκοτάδι.

Έτσι στην ιστορία της Σίλβερ, προστίθενται αυτές που της διηγείται ο Πίου: του ιερέα Νταρκ- που αρνήθηκε τον πραγματικό του έρωτα, προκάλεσε την τύφλωση της κόρης του και τελικά παντρεύτηκε μια αδιάφορη για αυτόν γυναίκα και μεγάλωσε έναν γιο που δεν αγαπούσε- του φίλου του Κάρολου Δαρβίνου, του Μίστερ Τζέκιλ και του κύριου Χάυντ, του Τριστάνου και της Ιζόλδης.

Το βιβλίο της Τζάνετ Γουίντερσον είναι ένα ταξίδι στους αιώνες, μια κραυγή για να ακολουθήσουμε τη ζωή που λαχταράμε, ένας ψίθυρος που ζητάει αγάπη· για τον εαυτό μας, για αυτό που είμαστε ή που θα επιθυμούσαμε να γίνουμε. Είναι ταξίδι ενηλικίωσης και μαζί ένας τρόπος απελευθέρωσης. 

                Υπήρχαν δύο Ατλαντικοί· ένας έξω από το φάρο κι ένας μέσα μου.
                Αυτό που είχα μέσα μου δεν διέθετε περιδέραιο με κατευθυντήρια φώτα.


                                                                             Κατερίνα Μαλακατέ


"Πες μου μια ιστορία", Τζάνετ Γουίντερσον, μετ. Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Μελάνι, 2006, σελ. 227

2 σχόλια: