20/7/17

Η βαλίτσα των διακοπών



Όταν ήμουν μικρότερη, δεν διάβαζα στις διακοπές. Δεν εννοώ πολύ μικρή, τότε που πήγαινα διακοπές με τους γονείς, τότε διάβαζα τα πάντα τις ατελείωτα βαρετές ώρες της ιερής μεσημεριανής σιέστας που δεν έπρεπε να βγάλω κιχ. Τότε διάβαζα όσα βιβλία μου αγόραζαν ξανά και ξανά, κι ατέλειωτα κόμικς, μέχρι και τα σταυρόλεξα του μπαμπά μου. Αργότερα, στην δεκαετία των είκοσι δεν έπαιρνα βιβλίο μαζί- ή κοιμόμουν ή διασκέδαζα, μέση λύση δεν υπήρχε. Τώρα, που διάγω αισίως τα τελευταία χρόνια της τέταρτης δεκαετίας της ζωής μου, οι διακοπές χωρίς βιβλίο μου φαίνονται αδιανόητες, σχεδόν σαν να μου πει κάποιος πως θα ξεχάσω το μαγιώ ή τα μπρατσάκια του μικρού. Και μπρατσάκια αγοράζεις, βιβλία όμως στα θέρετρα, μπα, όχι, μόνο ευπώλητα του σωρού. Οπότε πρέπει να κάνω τα κουμάντα μου.



Το πρώτο θέμα είναι ποια και πόσα. Το δεύτερο είναι πώς, πού και ποιος θα κουβαλάει. 

Το πρώτο είναι το πιο καυτό. Συνήθως για διακοπές 7-10 ημερών παίρνω δυο ογκώδη, δύσκολα βιβλία, με τα οποία κυρίως θα αναμετρηθώ. Κι έπειτα ξεκινάει ο γολγοθάς των μικρών. Πόσα, γιατί, ποια, πόσο μικρά, κι αν δεν μου αρέσει ένα από τα μεγάλα; Κι αν δεν μου αρέσει κανένα από τα μεγάλα; Και πού θα τα κρύψω; 

Το πιο μεγάλο ζόρι είναι να τα κατανείμεις στις βαλίτσες. Αν πηγαίνεις με αεροπλάνο, απλά παίρνεις μαζί σου το kindle κι ησυχάζεις, δεν υπάρχει πια χώρος για πολυτέλειες. Αν πηγαίνεις με ΚΤΕΛ, με τραίνο, με πλοίο χωρίς αυτοκίνητο, πρέπει να είσαι φειδωλός. Αλλά αν πηγαίνεις με αμάξι μπορείς άνετα να ξεσαλώσεις. Οι διακοπές εξάλλου είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξανακοιτάξεις τις στοίβες με τα αδιάβαστα για ώρες. Αρκεί να μην σε πάρει χαμπάρι το έτερον σου ήμισυ που κουβαλάει. 

Συνήθως βάζω ένα βιβλίο σε κάθε βαλίτσα. Έτσι το βάρος του περνάει σχεδόν απαρατήρητο. Μερικές φορές, βέβαια, περνάει και το βιβλίο απαρατήρητο, κάπου χωμένο ανάμεσα στα εσώρουχα των παιδιών. Αλλά αυτά, είναι παράπλευρες απώλειες. Εξάλλου, στις βαλίτσες των διακοπών έχω κατά καιρούς χώσει κάποια απίστευτα από τα αδιάβαστα, που άλλοτε βγήκαν διαμαντάκια, κι άλλοτε εντελώς μάπα. 







4 σχόλια:

  1. Ναι είναι ένα θέμα αυτό. Οι τρεις λύσεις που δοκιμάζω είναι είτε να παίρνω μία πάνινη τσαντούλα και να τα κουβαλάω ανά χείρας, είτε να παίρνω τα ελαφριά, αυτά που έχουν λεπτό χαρτί και είτε να αγοράσω κάτι από εκεί που θα έχω πάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο αεροπλάνο αυτό με την τσαντούλα δουλεύει, απλά έχεις όλο αυτό το βάρος συνέχεια μαζί.

      Διαγραφή
  2. 'Ενα, λοιπόν, και καλό, που μπαίνει στην τσάντα χειρός.
    Συνήθως θα αγοράσω και ένα βιβλίο απο τοπικό βιβλιοπωλείο. Σχεδόν πάντα θα πέσει στην αντίληψή μου ένα "ψαγμένο" βιβλιοπωλείο. Έγινε παράδοση πια... σημειώνω στην πρώτη σελίδα πού, πότε και απο πού αγοράστηκε, με ποιόν ήμουν και δυό-τρίς λέξεις για τη διάθεσή μου. Μαζί με πέτρες απο τα μέρη που επισκέφτηκα, είναι τα αγαπημένα μου ενθύμια.
    Με την ευκαιρία, είδα και το αφιέρωμα στο "Booktalks" απο τα "Ψαγμένα" των εκδόσεων Gutenberg. Μου άρεσε πολύ. Φαίνεστε γλυκύτατοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως να είμαι άδικη. Ομολογώ πως δεν ψάχνω σχεδόν ποτέ "ψαγμένο" βιβλιοπωλείο σε θέρετρα.
      Υ.Γ.42 Ευχαριστούμε <3

      Διαγραφή